എന്റെ മരണശേഷം!

-
എന്റെ മരണശേഷം എന്നോടൊപ്പം
എന്റെ വീട്ടിൽനിന്നും പടിയിറങ്ങിയത്,
എന്റെ ഭാര്യയുടെ നിറമുള്ള വസ്ത്രങ്ങളുമായിരിന്നു.

ഞാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു
അവയെ ഉപേക്ഷിക്കരുതേ
നിനക്കേറെ പ്രീയപ്പെട്ട നീലനിറമെങ്കിലും!

എന്നാൽ,
ഏത് നിറത്തോടും ചേരുന്ന വെള്ളനിറമായി അവളുടെ 
ജീവിതം മാറിയിരുന്നു.

കുട്ടികളുടെ നിറമുള്ള ജീവിതത്തിനായി അവൾ ഏതിരുളിലും പ്രകാശിക്കുന്ന നിറമായിമാറി.

ആ കാഴ്ച്ചയിൽ ഈ ലോകത്തുള്ള
എല്ലാ സന്തോഷവും എനിക്കാ നിറത്തിൽ കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.

എന്താണീ നിറത്തിനിത്ര ഭംഗി?

ഉള്ളിൽ മെഴുകുതിരിനാളം കത്തി ഉരുകുമ്പോഴും, പുറമെ അവൾ ഏറെ പ്രകാശം വഹിച്ചിരുന്നു,

അതിനാലാവും!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ഹാലിം✨

-
Image
ഹാറൂൺ.. നിനക്കീ പക്ഷികളുടെ ഭാഷ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടോ? ഇല്ലെങ്കിൽ എന്തിനാണവയെ ഇങ്ങനെ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്? ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ഹാലിമിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഹാറൂൺ മറുപടി പറഞ്ഞു. പ്രിയതമേ, നീ ആ കടലിലേക്ക് നോക്കൂ.. നാളെ പുലർച്ചെ തന്റെ പ്രിയതമയായ ഭൂമിയുടെ അരികിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്താൻ കഴിയുന്ന ഈ സൂര്യൻ എത്ര വിമുഖമായിട്ടാണ് തന്റെ അസ്തമയം ഉൾക്കൊള്ളുന്നത്. അപ്പോൾ, നിന്നിലേക്ക് അടുക്കുന്ന നാൾ ഇനി എന്നെന്നറിയാതെ ഈ കച്ചവട കപ്പലിൽ കയറാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട ഈ ഉള്ളവൻ നിന്നെ എന്നും കാണാൻ കഴിയുന്ന ഈ പക്ഷികളെ നോക്കി അല്പം അസൂയാലുവായി ഇരുന്നു പോയത് അത്രമേൽ തെറ്റായിരിക്കുന്നുവോ? താൻ അത്രയും നേരം സംഭരിച്ചുവെച്ച മനശക്തിയെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതായിരുന്നു ഹാറൂണിന്റെ സ്നേഹവാക്കുകൾ. എന്നിരുന്നാൽ പോലും തന്റെ കണ്ണിൽനിന്ന് ഒരു തുള്ളി കണ്ണുന്നീരുപോലും പുറപ്പെടുവിക്കാൻ അവൾ അനുവദിച്ചില്ല. ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി ഹാറൂണിന്റെ അറിവുകൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല. തങ്ങൾ കണ്ടുപിരിഞ്ഞ മണൽ തരികളിൽ അവൾ ഇന്നും അവനെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. ഉടനെയൊന്നും വരില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും വന്നിറങ്ങുന്ന വ്യാപാരികളിൽ തന്റെ സ്നേഹശ്രോതസ്സായ ഹാറൂൺ ഉണ്ടാക...
Read more

നിശബ്ദത!

-
നിശബ്ദതയിൽ ഞാൻ ചിന്തയിൽ മുഴുകുന്നു. എന്നിലേക്ക് ഒരുപാട് അടുക്കുന്നു. തളർന്നുറങ്ങിയ എന്നിലേക്കടുത്ത മഴവിൽ ചിറകുകളുള്ള ചൈതന്യ തലോടലുകൾ. ഒരു മേഘം പോലെ എന്നെ നൈർമല്യമുള്ളതാക്കി. അപ്പൂപ്പൻ താടിയായി ഭാരം കുറഞ്ഞ ഞാൻ വായുവിന്റെ താളത്തിൽ നൃത്തം ചെയ്തു താഴെയെത്തി. നിറഞ്ഞ തടാകത്തിന്മേൽ പതിക്കാനൊരുങ്ങിയയെന്നെ കാറ്റ് മറ്റെങ്ങോട്ടോ കൊണ്ടുപോയി. ഭാരമില്ലാതെ ഈ സഞ്ചാരം എന്നിൽ ഒരുപാട് സന്തോഷമുളവാക്കി. കാറ്റിന്റെ പാതയല്ലാതെ മറ്റെന്തും ഞാൻ ഭയന്നിരുന്നു. പോകുംവഴിയിൽ കുട്ടികൾ അപ്പൂപ്പൻ താടിയെ തലോടി പറത്തി കളിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും അവയിലൊന്നാകാൻ മോഹം തോന്നി. എന്നിരുന്നാലും ഞാൻ പരിഭവം പറഞ്ഞില്ല. കാറ്റിന്റെ തേരിൽ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. അവൻ എന്നെ ദൂരെ ഒരു മലയുടെ മുകളിൽ എത്തിച്ചു. അവിടെ ഒരു ചെറിയ പെൺകുട്ടി മുട്ടിപ്പായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. ദൈവമേ ഇന്നെങ്കിലും എനിക്ക് മേഘത്തെ സ്പർശിക്കാൻ കഴിയേണമേ. മാലാഖമാർ വിശ്രമിക്കുന്ന മേഘ തണലേ, അല്പം എന്നിലേക്ക് അടർന്നു വീണാലും, ഒരു നുള്ളെങ്കിലും. പ്രാർത്ഥിച്ച് കൈകൾ ഉയർത്തിയ അവളിലേക്ക് മന്ദമാരുതൻ എന്നെ തഴുകിയെത്തിച്ചു. അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചു. അറി...
Read more